2010-05-16

Sumthing



Semalam kan, aku nampak sumthing kat luar rumah aku.
Bukan area dalam rumah aku, but kawasan di luar pagar rumah.

Cerita dia camni..
Malam tadi aku terjaga around 2 something, nak pi toilet.
Tak tau kenapa, semalam aku pi selak blind kat bilik ni. Padahal selama ni aku tak pernah lansung selak-selak blind sebab aku memang penakut. But semalam macam aku tergerak (or digerakkan??) untuk selak blind.

Aku nampak ada orang (orang??) mencangkung kat pedestrian walk tepi tasik depan rumah aku ni. Takdelah pakai putih, sebab tu aku terus pandang orang tu. Kepala aku tak terfikir lansung pasal hantu-hantu ni. So aku terus je pandang. Sekali orang tu bergerak secara melompat katak. Tapi laju!!!!

Terus aku tutup blind and balik kat katil.
Masa ni Tuhan je tau macamana kecutnya perut aku. Series aku benci bila nampak beenda-benda macam ni. Sebab kepala aku akan berfikir if benda tu nampak aku ke tak? Kalau tak nampak, takpe. Kalau nampak? Dia ikut aku tak?

Aku takleh tido. terkebil-kebil mata.
Tetiba kan aku macam terdengar bunyik lompat katak tu dekat gilaaaaaaaaaaaaaaaaa ngan rumah aku. Babi sialllllllllllll.
Aku peluk En Wan gila-gila sampai melekat muka aku kat ketiak dia.
Memang sejuk gila badan aku masa tu. Macam-macam ayat aku belasah baca.
Hati aku yakin, benda tu takkan dapat masuk rumah ni punya.
Tapi adekah benda tu akan terus tunggu aku sebab dia tau aku dah nampak dia?

Kes ni menyebabkan aku teringat satu trajedi masa aku 2nd year kat UNIMAS. Masa tu aku dapat stay dalam campus. Duduk bilik sorang lak tu, berlagak, taknak dok berdua. Konon nak privacy. Tapi time tido, menggelupur sensorang.

Blok yang aku tinggal tu blok kayu macam style rumah panjang (nama pun dok Sarawak kannnnn).
Depan blok aku, ada another blok kayu. Blok kayu depan ni ada public phone.
Aku antara yang takde henfon time blaja. Tahun 2003 baru aku ada henfon okkkk. Batak ke tak???

So, one nite, aku nak call Mak Aji tapi masa tu dah lewat la sikit. Biasa la, awal-awal ramai nau yang beratur nak call balak la, apa la. So masa aku nak ke public phone tu aku rasa dah nak kul 1am. Lagi 3-4 langkah nak sampai ke public phone tu, aku nampak satu budak pompuan berlari sambil menjerit. Aku takde pikir apa la. Sebab budak-budak pompuan yang stay dalam campus ni banyak yang gila. Kejap-kejap terpekik. Motor secret admirer lalu pun nak terpekik. Tu belum kena peluk lagi.

Aku pun terus la berlari pi public phone, sementara takde orang ni kenala cepat.
Aku kan blur sikit, so aku menonong je ke telefon. Lepas cakap lebih kurang, aku blah. Lokasi public phone tu betul-betul tepi tangga, so kalau aku pusing badan nak balik blok, mustahil untuk aku tak perasan sesape kat tepi tangga.

Aku nampak sesuatu.
Sesuatu yang sangat sinonim dengan baju putih, rambut panjang, bla bla bla kat tepi tangga.
Tapi dari tepi. Tapi dia tak pandang aku.
Samada dia tak sempat nak toleh kat aku, atau dia tak sampai hati nak biarkan aku mati kejang kat tepi tu ataupun dia tau suara aku menjerit lagi kuat dari suara dia mengilai.

Tapi aku tak lari okkk.
Aku jalan slow-slow macam takde apa berlaku. Padahal aku tau mesti benda tu tau aku dah nampak dia.

Malam tu aku macam terdengar-dengar je suara benda tanya 'Nampak ke tak?'

Bahabi!!

Aku tak tau la if suara tu betul-betul ada, or imaginasi aku je yang melampau-lampau.
Tapi tu la yang aku rasa semalam bila aku macam terdengar bunyik lompat katak tu betul-betul depan rumah aku.

So, kalau ada yang tertanya-tanya apesal aku penakut sangat adelah kerana aku penah nampak, sebab tu aku takut ok?




p/s : DAUS Masuk Final AF? Plis la okkkkk. Jangan kasik aku mencarut.