2010-05-10

Kalau dah jawa tu jawa jugak la...



Semalam aku gi wedding Pak Sedara Pak Aji, kira pangkat tok sedara aku, yang aku tak kenal sangat tapi tengok muka tu kenalla. Cuma anak-anak dia aku tak kenal lansung.
Sebenarnya aku tak tau-menahu lansung pasal wedding ni tapi disebabkan Pak Aji dah tido rumah aku semalam, so of cos la kena ikut sekali. Takpela, aku memang malas nak masak pun semalam.

Tapi semalam hujan la pulak, kitorang sampai sana, pengantin baru nak berarak. Dengan hujan renyai-renyai tu siap berpayung segala, kitorang pun ikutlah berarak belakang rombongan pengantin lelaki. Kompang gila punya semangat, padahal hujan.

Pak Aji jalan kat depan ngan Mak Aji.
Aku kat belakang ngan En Wan sambil aku pegang payung.
Tetiba aku cam rasa awat makin lembab langkah laki aku ni. Dah la hujan, cepatla sikit jalan. Kang aku tinggalkan mau basah kuyup kau.

Aku : Halo? Ni apesal jalan makin slow ni?

En Wan : Eh, sorry. Abang ingatkan abang yang pengantin. Bukan eh?

Astagaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.
Mengucap okkkkkk, mengucap!!
Kot ye berangan nak menikah lagi, boleh tak tunggu aku mati dulu?
Ini aku ada tegap berdiri kat tepi siap pegangkan payung, kau boleh feeling-feeling jadi pengantin. Berani kau berangan nak kawen lagi ye? Nampak tak makpak aku jalan kat depan tu??? Aku bukak silat pengantin kat sini kangggggg.

Yang best about pegi kenduri orang Jawa ni adelah...

Sambal TEMPE!!!


Masa ni hilang vogue aku kejap (vogue ke???)
Mula-mula tu senduk pun ala-ala nak taknak je makan, konon nak jamah je la, cukupkan syarat. Sekali nampak tempe kauuuuu.
Terserlah ke-jawa-an aku. Sampai empat sudu aku ambik. Lagipun rumah sedara sendiri kan, pedulik apa gua. Siap ngan urap, lemak ikan masin, tapai, bla bla bla. Tapi aku tak makan tapai. Busuk. Aku makan yang wangi-wangi je. Hahaha.



Inilah suami saya yang berangan nak jadik pengantin tu.

Sabar ye bang...




Ok, yang ni aku malas nak ulas.