2021-12-05

Kalau ada crush, rasa cinta tu tersimpan rapi as long as tak bukak mulut cerita dengan orang lain.


Ada orang kalau certain hari ada subject di sekolah yang dia tak minat, sure tak ada mood nak pergi sekolah, betul tak?
Contohnya, kalau hari tu ada subjek Fizik.
Aku kalau Add Maths tahan lagi, tapi kalau Fizik memang sendu.
The cikgu yang mengajar tu macam tak berminat nak mengajar agaknya.
Satu penyeksaan aku nak ke sekolah kalau hati tu ada subjek Fizik.
Nasib baik ada pemangkin.

Macamana boring pun sesuatu subjek tu, aku tetap pergi skolah.
Bukan kerana takut kena bantai dek Mak Aji tapi sebab kat sekolah aku ada crush. Ahgitewww.
Crush adalah umpan yang berjaya buatkan aku bangun dari tido setiap hari (selain dari pekikkan suara Mak Aji).
Tapi sampai ke sudah sorang pun tak tahu siapa crush aku.
Bukan sebab aku berjaya menyembunyikan rasa cinta tapi sebab orang tak sangka muka macam aku pun ada hati nak ada crush.

Itu lagi satu kelebihan bila muka tak mencapai standard hot stuff kat sekolah.
Orang tak pernah sangka kau syok kat boifren dia.
Malah, dia ajak kau lepak sekali join dia tengok pakwe dia tengah prektis sukan.
Rezeki jangan ditolak orang kata. Kahkahkah.

Ada kebaikkan bila ada crush.
Sebab kau syok sorang-sorang je dan tak menyusahkan orang lain pun.
Kalau bercouple, bukan saja kita sentiasa diperhatikan oleh cikgu disiplin dan pengawas tetapi juga kita nak kena perhatikan sentiasa pakwe kita 24/7.
Tak tenteram hidup asyik nak tengok dia sembang dengan siapa, dia duduk dalam kelas sebelah siapa, dia ushar siapa. Hoh! Tak kuasa.
Tu belum lagi nak bajet ayu dan kontrol sepanjang masa.
Ye lah kan, pakwe satu skolah kot. Mestilah nak maintain gojes.
Aku pulak jenis berselipat pergi skolah pun pakai bedak serbuk Johnson & Johnson putih kat muka.
Mujur jugalah aku takde pakwe, kalau tak, mana pulak aku nak korek buat maintain muka.
Bedak pun pakai Mak Aji punya.

Tapi aku salute dengan kawan-kawan yang bercinta time sekolah.
Mana dengan nak fokus study, nak jaga reputasi, nak bercinta, nak jeling-jeling time rehat.
Tu belum lagi cikgu displin mark muka kau sepanjang tahun.
Dia tunggu masa je nak cekup kau dengan pakwe.
Nak balik sama lepas skolah pun kena tunggu jauh-jauh.
Tu pun nampak kelibat kereta cikgu melintas terus jalan asing-asing.
Leceh betul nak bercinta pun tak senang.
Tapi kalau ada crush sahaja, rasa cinta tu tersimpan rapi as long as kau tak bukak mulut cerita dengan orang lain.
Nak feeling pun sendiri-sendiri je.
Kalau bersembang dengan crush kau pun takde siapa tahu kau sebenarnya syok kat dia. Aman hidup.

Beginilah aku suatu ketika dulu.
Hanya merenung dari jauh.
Tapi aku lagi bijak dari ni.
Aku tak duduk belakang crush, nanti obvious sangat aku tenung dia.
Aku duduk depan, sesekali je toleh ke belakang.
Apa susah, time nak ambik buku teks dalam beg pusing belakang, masa tu intai sikit muka crush.
Nak sharp pensel pegi belakang, masa tu intai lagi sikit.
Bijak kan aku? Korang mana tahu skill ni. Kahkahkah.

Masa Darjah 6 aku suka tengok sorang budak ni.
Dia darjah 6 juga tapi kelas lain.
Peluang nak ushar tu tak banyak sebab dia kelas hujung.
Sebelah kelas dia pulak tangga.
Jadi kalau dia nak pi toilet ke, nak balik ke, nak pi kantin ke, dia akan turun kat tangga tu terus.
Tak melintas depan kelas siapa-siapa pun.
Tapi walaupun tak ada tegur-menegur, aku tetap bahagia. Hahahaha.
 
Tak tinggi sangat aku punya syarat untuk bahagia.
Dapat tengok kelibat dia dari jauh pun dah bahagia.
Begitulah seorang Diana tahun 1989 minat kat lelaki.
Tengok dan pendam dalam jiwa dah memadai.
Aku tak meminta lebih.
Gitewwww, start dah Dianaaa.

Form 1 pun aku ada crush juga.
Sepanjang tahun aku syok kat budak yang sama!
Form 1 aku keluar masuk skolah asrama.
Dua kali masuk asrama dah patah balik, aku tetap suka crush tu, tak berubah-ubah rasa cinta ini. Gitu.

Dia bukan kategori budak bijak.
Jenis pakai seluar sekolah bell bottom, kolar angkat, side burn panjang.
Memang dari segi luaran dia tak nampak seperti calon yang sesuai untuk dijadikan pakwe pada ketika tu.
Tapiiii, kau pun semenggah nau ke mukanya nak memilih, kan.
Budak ni kelakar, dan muka manis.
Jadi ada strong point di situ untuk aku pertahankan cinta itu.

Form 2 masih crush dengan budak yang sama walaupun masa ni dia dah ada awek.
Kau nampak? Kau nampak tak berapa setianya aku?
Macam ada ciri-ciri boleh jadi isteri kedua pun ada ni.

Tapi itulah bestnya bila kita hanya ada crush.
Gasaklah kau nak bercouple dengan orang lain pun, aku takde hal.
Sebab aku sedar diri, jadi expectation aku tak tinggi.
Aku memang aim nak suka kau je, tak plan nak jadikan balak pun.
Wah kereknya. Macamkan ramai nau yang nak kat kau. Kahkahkah.

Form 3 aku crush gila gila gila gila dengan Bagio Damasutra.
Crush macam nak mati.
Masa ni sanggup jalan kaki pegi rumah kawan kat Seksyen 2 semata-mata nak tengok ulangan AJL.
Maklumlah rumah takde video, tumpang tengok rumah kawan.
Datang untuk tengok part Bagio nyanyi je, lepas repeat 2-3 kali, baru balik rumah.
Cukuplah sebagai booster untuk 2-3 hari.

Kawan sekelas aku pernah tolong carikan nombor telefon Bagio dek kerana gilanya aku dengan Bagio waktu tu.
Ada yang sanggup tak pergi makan time rehat sebab nak tolong dialkan nombor tu.
Semua bekerjasama demi membahagiakan aku.
Masa tu aku beranji, kalau kawen dengan Bagio, masa press nanti aku sebut nama korang semua yang tolong aku.
Biar masuk dalam URTV nama korang nanti.
Gitu ya aku punya level konfiden.

Tinggi betul angan-angan aku nak berlakikan Bagio.
Sekarang mana pegi si Bagio ni tak tau la.
Agaknya kalau dia baca pengakuan aku ni, jam-jam ni jugak di berhijrah ke Senegal.

Minat kat Bagio slowly hilang bila masuk Form 4.
Form 4 and Form 5 aku ada crush kat orang baru pulak.
2 tahun aku maintain crush kat orang yang sama.
Tapi orang tu dah ada awek.
Macam biasa la, guwa takde hal.
Bukan aku nak jadikan dia pakwe pun.
Tapi tu lah, boleh pulak dia lantik aku jadi posmen hantar surat/note kat awek dia.

Kalau nak tengok contoh manusia yang "Hati kau keras Roy", akulah orangnya.
Memang tabah betul aku jadi posmen untuk crush sendiri.
Tak tau la samada tabah atau bodoh. Kahkahkah.
Tapi takpe, aku ikhlasssss.
At least everytime dia instruct aku untuk pass surat kat awek dia, masa tu lah peluang aku bersemuka dan bersembang dengan dia ye tak? Jadiklahhh.

Tapi kau tau tak, crush ni akhirnya confess kat aku yang dia suka kat aku?
Bila dia confess, guys?
Tu hah, masa aku dah belajar kat U! 
Allah frustnya aku!!

Time aku single, kau mengayat awek lain, sikit tak pandang aku.
Siap lantik aku jadi posmen kau pulak.
Bila aku dah jauh di mata, dah jumpa orang lain, barulah nak kau masuk jarum.
Masa tu lah kau kata sunyi, masa tu lah kau kata rindu sembang dengan aku, masa tu lah kau cakap kawan-kawan perempuan di U takde sorang yang sama macam aku.
Lambat Roy, lambat. Guwa jalan dulu.

Sampai ke sudah aku tak balas confession dia.
Tak terkeluar sikit pun dari mulut aku yang aku pun pernah suka kat dia.
Memang zip rapat-rapat.
Masa tu bergoyang juga sebenarnya.
Mau tak bergoyang, aku minat dia since Form 4 kot.
Waktu tu aku tengah couple dengan ex aku tapi tak sampai setahun pun lagi.
Boleh sangat kalau nak angkat kaki, tapi aku stay.
Bukan kerana aku nak padankan muka crush, tapi aku malas nak start all over again.
Biarlah apa yang ada aku maintain je.
Last-last ex-bf pun aku tinggalkan.
Aku syak kalaulah aku tinggalkan ex aku untuk dia, mau aku stay dengan dia sampai sekarang.
Kesian pulak En Wan nanti crushkan aku dari jauh. Hahahaha.

Walaupun macam tu, bak kata Aris Ariwatan, "entah mengapakah hatiku bergetaran, bila bertemu lagi kekasih lama. Ku cuba selindungkan api keresahan, namun perasaan ini berapi di dalam." Giteww.
Masa tu memang terasa pedih jugalah.
Padahal crush je pun. Tak sempat bercinta, tapi dia punya sakit boleh tahan.
Patutlah orang putus cinta ada yang gila.
Cara-cara crush pun dah lemau jiwa I.
Ujung-ujung, kitorang decided to forget all this.
Stay frens je lah macam dulu.

That was the saddest moment (masa tu paling sad lah sebab belum wujud scene kena bantai dek ex-bf).
Dia sedih, aku pun sedih dalam hati, tapi sebenarnya aku lebih kepada sakit hati sebab punyalah lama aku minat kau, baru sekarang kau nak pandang aku?

We decided not to move to another level sebab aku dah ada boifren masa tu.
Dia memang berharap sangat aku consider dia, tapi aku tak nak create scene yang lain pula dengan ex-bf.
Begitulah setianya aku dengan ex-bf (read: bodoh).
Rupanya dia main kayu tiga belakang aku.
Dia punya pedih terpaksa menolak cinta crush dan terus pendam perasaan tu bak kata Aris Ariwatan (lagi sekali), "Dalam keterpaksaan kau melangkah pergi, namun sempat jua kau menoleh ku disini". 
Haaaa gitew melepaskan, tapi nak jugak menoleh. 

We remain friends sampai sekarang.
Close and boleh gurau-gurau macam takde apa.
Yang sebetulnya memang sesuai jadi kawan je.